Gran Bosco di Salbertrand

Het park Gran Bosco di Salbertrand is een wijde en aangename vallei, die op de rechterzijde van het hogere Susadal ligt, in de Cozie Bergen. Dit gebied, een van de belangrijkste bosgebieden in de Alpen, is al sinds 1980 een natuurpark van Piedmonte. Het beschermde gebied strekt zich uit van Salbertrand tot de Blegierpas en ligt tussen 1000 en 2536 meter hoogte. Het gebied is bijzonder interessant door zijn vele verschillende  dennebomen, lariksen en andere naaldbomen. Het heeft in feite een extreem nat klimaat, wat heel gunstig is voor een geweldige ontwikkeling van de vegetatie. Ook de fauna is rijk. U kunt er meer dan  70 vogelsoorten bewonderen en er leven veel zoogdieren, waaronder herten. Er zijn veel wandel- en fietspaden, zodat u  het park goed kunt verkennen. Vlakbij het informatiepunt is een picknickplaats. Het park ligt ongeveer 80 km van Turijn. Zowel van de kant van Salbertrand als van van de kant van Sauze d’Oulx kunt u het park binnengaan.

Enkele kilometers van Turijn bedekt het bergachtige massief van de Orsiera Rocciavré, een gebied van ruige ongerepte bergen, de valleien van Susa, Chisone en Sangone. Het park is niet alleen erg interessant wat  de fauna en de  rijke flora betreft, maar ook wat  de aanwezigheid van belangrijke historische gebouwen betreft, zoals het Charterhouse van Benedetto en het Fort van Fenestrelle. U kunt er gemsen, marmotten, hermelijnen, hazen en veel andere dieren bewonderen! Het park kan ieder jaargetijde bezocht worden. Het is er heerlijk wandelen en hier en daar kan men stoppen in één van de vele “refuges” in het gebied: de Amprimo, de Toesca en Val Gravio aan de zijde van het Susadal; de Alpe Balma aan de zijde van de Sangonedal; de Selleries voor het Chisonedal.
Er zijn verschillende wandelroutes: vanuit Giaveno en Coazzeon in het Sangonedal, vanuit Sankt Giorio en Adret in het Susadal en vanuit Usseaux, Balboutet, Piano d’Alpe Fenestrelle, Pra Catinat in het Chisonedal.

Het reservaat is door de provincie Piedmonte in 1980 ingesteld om het enige overgebleven gebied in Piedmonte van de Quercus Ilex boom  te beschermen. Het is 30 ha groot. Het gebied heeft een diepe rotsige ravijn (orrido), die ontstaan is door meer dan een miljoen jaar erosie van de Rocciamelone rivier. Het is ook van historisch en prehistorisch belang. Archeologische opgravingen hebben sporen blootgelegd van nederzettingen die door nomadische herders werden gebruikt, deze dateren uit het 3e millennium voor Chr. Rotskervingen getuigen van een voortdurende menselijke aanwezigheid in het verleden. Marmer werd hier uitgehakt voor een aantal  monumentale gebouwen, waaronder  de kathedraal in Turijn. Er zijn ook kalksteenmijnen die tot vijftig jaar geleden nog gebruikt werden. De wilde fauna bestaat vooral uit de volgende vogels: kauwen, raven, de korte-teen adelaar en de buizerd. Juniperus oxicedrus, een typische subtropische plant, heeft een ideale plek op de kalksteenmuren van de ravijn gevonden. De plant produceert bruinachtige rode bessen en  wordt groter dan de meer bekende jeneverstruik. De Ilex (steeneik) is een groenblijvende eik    (typisch voor de bossen in het Middellandsezeegebied). Het feit dat deze voorkomt in het Alpengebied is een overblijfsel van interglaciale perioden en tengevolge van de bijzonder gunstig ligging van de rotsige helling.  In het laatste deel van de Prebèch stroom ligt een kloof, spectaculair uitgesneden in kalksteen. Deze is tien meter breed en 50 meter lang en  is vermoedelijk ontstaan door een aardverschuiving, waardoor de rivier genoodzaakt was een nieuwe weg te zoeken in een Karstic (aardlaag) breuk. De kloof is niet alleen geologisch, maar ook ornithologisch (vele soorten vogels nestelen in de kloof) en archeologisch interessant (prehistorische overblijfselen in een grot).

Val Troncea

Val Troncea ligt aan de monding van het drainagebekken van de rivier Chisone.
Het dal werd door ijs en erosie gevormd, een proces dat nog steeds gaande is. De vegetatie bestaat uit lariksbossen, met hier en daar een arolladen en een ongewone vorm van de bergden. De alpenflora is extreem mooi, met typische en zeldzame soorten zoals edelweiss en alpenaster, violete fescue (festuca violacea), alpenastragalus, altviool calcarata en pyrenean boterbloem. In de 17 eeuw werd het gebied intensief  gebruikt voor houtwinning, in het bijzonder om de forten van Fenestrelle en de tunnels in de Beth mijnen te bouwen. Voor beide waren enorme hoeveelheden hout nodig.
Op de rand van de steile hellingen bevinden zich in ecologisiche zin de meest interssante bossen.

De fauna omvat talrijke alpensoorten, zoals gemsen, steenbokken, reeen, herten en wilde zwijnen. Opmerkelijke vogels zijn hier de goudadelaar, havik, torenvalk, uil en de sneeuwhoen. Er zijn sporen van prehistorische bewoning en de Waldensians hebben in dit gebied honderden jaren geleefd. Sommige prachtige 18 eeuwse boerderijen kunnen nog steeds bewonderd worden.